امام باقر ، محمدبن علی بن الحسین « ع » لقبش « باقر» است. باقر یعنی شکافنده. به آن حضرت « باقرالعلوم »می گفتند ، یعنی شکافندۀ دانشها.

مردی مسیحی ، به صورت سخریه و استهزاء ، کلمه ی باقر را تصحیف کرد به کلمه ی   « بقر» _ یعنی گاو _ به آن حضرت گفت : « انت بقر » یعنی تو گاوی.

امام بدون آنکه از خود ناراحتی نشان بدهد و اظهار عصبانیت کند ، با کمال سادگی گفت : نه،من بقر نیستم من باقرم.

مسیحی:« تو پسر زنی هستی که آشپز بود .»

_ « شغلش این بود ، عار و ننگی محسوب نمی شود.»

_ « مادرت سیاه و بی شرم و بد زبان بود.»

_ « اگر این نسبت ها که به مادرت می دهی راست است ، خداوند او را بیامورزد و از گناهش بگذرد. واگر دروغ است ، از گناه تو بگذرد که دروغ و افترا بستی.»

مشاهده ی این همه حلم ، از مردی که قادر بود همه گونه موجبات آزار یک مرد خارج از دین اسلام را فراهم آورد ، کافی بود که انقلابی در روحیۀ مرد مسیحی ایجاد نماید ، و او را به سوی اسلام بکشاند.

مرد مسیحی بعداً مسلمان شد.